ബ്രിട്ടീഷ്ഭരണകാലത്ത് നടന്ന കൊള്ളകൾ

പഴകിയതും അടിച്ചേൽപ്പിക്കപ്പെട്ടതും ആയ പദ്ധ്യപദ്ധതികളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൽ വായിക്കാതെ വേറെ ഗ്രന്ഥങ്ങളും വായിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.

ഇംഗ്ലീഷുകാർ ഇന്ത്യയിൽ എത്തുന്നതിനുമുമ്പ്, നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസരീതികൾ ലോകത്തിന് ഒരു അത്ഭുതമായിരുന്നു. ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലും നിന്നുള്ള വിദ്യാർത്ഥികൾ ഭാരതത്തിൽ പഠിക്കാൻ വന്നിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷ് വരുന്നതിനു മുമ്പ് ഇന്ത്യയിൽ പള്ളിക്കൂടങ്ങളും, പാഠശാലകളും, ഗുരുകുലങ്ങളും വ്യാപകമായിരുന്നു.  "യൂണിവേഴ്സിറ്റി" എന്ന ആശയം തന്നെ ലോകം ആലോചിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, ഇന്ത്യയിൽ തന്നെ തക്ഷശില, നളന്ദ, വിക്രമശില, വല്ലഭി പോലെയുള്ള മഹാവിദ്യാലയങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അന്നത്തെ ഭാരതത്തെ “സോന കി ചിഡിയ” — സ്വർണ്ണപ്പക്ഷി — എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നതിന്റെ കാരണം, സമൃദ്ധിയിലും വിജ്ഞാനത്തിലും നമ്മൾ മുൻപന്തിയിലായിരുന്നതിനാലാണ്. സിൽക്ക്, മുളകു, സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങൾ, കലാസൃഷ്ടികൾ — എല്ലാം ലോകവ്യാപകമായി പ്രശസ്തമായിരുന്നു.

എന്നാൽ, മംഗോളിയയിൽ നിന്നുമുള്ള അധിനിവേശക്കാരും, പിന്നീട് യൂറോപ്യൻ സാമ്രാജ്യത്വ ശക്തികളും, നമ്മുടെ സമ്പത്തും സംസ്കാരവും തകർത്തു. ഒരിക്കൽ സിൽക്ക് ധരിച്ച് നടന്ന് അഭിമാനിച്ചിരുന്ന ഭാരതീയരെ, വസ്ത്രം പോലും മതിയായില്ലാത്ത നിലയിലേക്ക് അവർ തള്ളിയിടുകയായിരുന്നു. എല്ലാവരും നശിപ്പിച്ച് പോയപ്പോളും ഒരു വകക്കും കൊള്ളാത്ത വിദ്യാഭ്യാസ രീതികൾ തന്നിട്ട് പോയി. അത് കൊണ്ട് അവർക്ക് തന്നെ ഗുണം.ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് അവരുടെ അടുത്ത് പോകേണ്ടി വരുന്നത് അതാണ്. ഒരു കാലത്ത് ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് ഇന്ത്യിലേക്ക് വരേണ്ടി വന്നിരുന്നിടത്ത് ഇപ്പോള് വിദ്യാഭ്യാസ ഗുണം കൊണ്ട് ഇന്ത്യയിൽ ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് വെളി രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് പോകേണ്ടി വരുന്നു.

ബ്രിട്ടിഷുകാർ വരുന്നതിനു മുമ്പ് സ്വദേശ ഭാഷകളിലും സംസ്കൃതത്തിലുമാണ് നടന്നിരുന്നത്, ഗ്രാമങ്ങളുടെ സ്വയംഭരണത്തിലൂടെ ധനസഹായം ലഭിച്ചിരുന്നു.

1835-ൽ Lord Macaulay’s Minute on Indian Education പ്രകാരം “ഇന്ത്യക്കാരെ ഇംഗ്ലീഷ് മനോഭാവമുള്ള, പക്ഷേ രക്തത്തിൽ ഇന്ത്യൻ ആയൊരു ഇടത്തരം വർഗം” ഉണ്ടാക്കുക എന്നതാണ് ലക്ഷ്യം.

സ്വദേശീയ പാഠശാലകൾ അടച്ചുപൂട്ടി, ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം, യൂറോപ്യൻ രീതിയിലുള്ള വിദ്യാഭ്യാസം അടിച്ചേൽപ്പിച്ചു.

പൂർണ്ണമായും പാശ്ചാത്യ ചരിത്രം, സാഹിത്യം, ശാസ്ത്രം തുടങ്ങിയവ പഠിപ്പിച്ചു, ഇന്ത്യൻ ജ്ഞാനസമ്പത്ത് പിന്നാക്കത്തിലാക്കി.

ഇന്ത്യ ലോകത്തിലെ വലിയ വ്യവസായ-കച്ചവട കേന്ദ്രം ആയിരുന്നു; കോട്ടൺ, സിൽക്ക്, സ്റ്റീൽ, കാർപ്പറ്റ്, സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ, രത്നങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ വലിയ തോതിൽ കയറ്റുമതി ചെയ്തു. "സോണ കി ചിഡിയ" (സ്വർണ്ണപ്പക്ഷി) എന്ന പേരിൽ ലോകപ്രശസ്തമായിരുന്നു.

ബ്രിട്ടിഷുകാർ കൈത്തറി വ്യവസായം തകർത്തു, ഇംഗ്ലണ്ടിൽ നിർമ്മിച്ച യന്ത്രവസ്ത്രങ്ങൾക്ക് ഇന്ത്യയെ തുറന്ന വിപണിയായി മാറ്റി.

1750-ൽ ലോക നിർമ്മാണത്തിൽ ഇന്ത്യയുടെ വിഹിതം ~24% ആയിരുന്നു; 1900-ൽ അത് 2% ആയി ഇടിഞ്ഞു.

കൃഷി ഉൽപ്പാദനം നികുതിയിലൂടെയും, 'Permanent Settlement' പോലുള്ള നിയമങ്ങളിലൂടെയും ചൂഷണം ചെയ്തു.

ഗ്രാമസ്വയംഭരണത്തിന്റെ പാരമ്പര്യ സംവിധാനം (പഞ്ചായത്ത്) നശിപ്പിച്ചു, ബ്രിട്ടീഷ് Indian Penal Code, Civil Procedure Code തുടങ്ങിയ ഇംഗ്ലീഷ് നിയമങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നു.

ഇംഗ്ലീഷ് നിയമസംവിധാനം ഇന്ത്യൻ സംസ്കാരത്തിലെ ധർമ്മശാസ്ത്ര അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള നീതിന്യായം മാറ്റി.

ഇന്ത്യൻ സാമൂഹ്യ-മത ആചാരങ്ങളെ “backward” എന്ന് ചിത്രീകരിച്ചു.

Missionary school-കൾ വഴി ക്രൈസ്തവ മതവും പാശ്ചാത്യ ജീവിതശൈലിയും പ്രചരിപ്പിച്ചു.

ഇന്ത്യൻ ചരിത്രവും സാഹിത്യവും “myth” ആയി വിളിച്ചു, ബ്രിട്ടീഷ് ചരിത്രം “fact” ആയി പഠിപ്പിച്ചു.

രേഖകൾ വേണമെങ്കിൽ താഴെ പറയുന്നവയിൽ കിട്ടും.

1. Macaulay's Minute on Indian Education (1835) – ബ്രിട്ടീഷ് പാർലമെന്റ് രേഖ.

2. William Bentinck’s policies – ഇന്ത്യൻ വ്യവസായം അടിച്ചമർത്താനുള്ള വ്യാപാരനിയമങ്ങൾ.

3. Dadabhai Naoroji – “Poverty and Un-British Rule in India” – Drain Theory പ്രകാരം സമ്പത്ത് ചോർച്ചയുടെ കണക്കുകൾ.

4. Romesh Chunder Dutt – “Economic History of India” – കാർഷികവും വ്യവസായവുമായ തകർച്ചയുടെ വിവരണം.

5. Indian Education Reports (Adam Report, 1835) – ബ്രിട്ടീഷിനു മുമ്പുള്ള പാഠശാലകളുടെ വിവരങ്ങൾ.